Gulf coast

Woensdag ben ik uit New Orleans vertrokken om weer af te reizen richting het oosten; ik werd immers vrijdag midden in Georgia verwacht. Dat heb ik dan dus ook weer in etappes gedaan. Als eerste werd ik op de landkaart erg getriggered door het grote groene stuk onder New Orleans, waar de Mississippi in feite nog een heel stuk doorloopt in de Golf van Mexico; door zijn eigen historische grondafzettingen heen. Aan het uiteinde splitst de boel op in 3 takken, en daar liep een weg heen. Dus ik dacht: daar moesten we maar eens proberen heen te rijden. De tank volgegooid (ik heb hier prijzen gezien van 2.99 / gallon; het goedkoopste dat ik tegen ben gekomen, al was dit wel bij een tankstation waar je niet vrijwillig zou tanken, althans, ik niet :)), en daar ging ik. De weg was zeker in het begin erg, erg slecht, zodat je alle kanten opstuitert, en de maximum snelheid (55 – 60 – 65 op de verschillende stukken) niet veilig kunt halen. En erger nog: er was eigenlijk helemaal niets boeiends te zien. Een vrij leeg gebied, met af en toe een dorpje met wat trailers, een halve school, en dat was het wel. Ook hier overigens nog steeds orkaan-schade (maar welke, dat is dan een beetje de vraag). Bijvoorbeeld een plek die ooit een tankstation geweest is. Nu staat het ‘dak’ ervan er nog, maar hangt het helemaal scheef. Een volgende windstoot zal het ding er zo vanaf plukken en lanceren, gok ik zo. Toen ik iets dat ‘Fort Jackson’ heette voorbij was, en ik al een tot anderhalf uur aan het rijden was, dacht ik dan ook: er gebeurt hier niets, is niets, en zal ook niets te zien zijn, dus hoeveel zin heeft het om door te rijden: nul. Dus maar weer omgekeerd.

Vervolgens teruggereden, om via de US90 een heel stuk langs de kust te rijden. Die zou ik onderweg in New Orleans zelf tegenkomen, en dan kunnen volgen. Ik was de brug over de Mississippi nog niet over, en kwam ‘m tegen. Om vervolgens een uur lang door allerlei straten van New Orleans te dwalen, de weg kwijtgeraakt. (De bordjes die aangeven welke kant zo’n route opgaat zijn doorgaans pas op de kruising zelf, en als je dan linksafmoet, moet je trucs uithalen om dat te halen bij meerdere rijstroken enzo). Om ‘m terug te vinden, maar bij dezelfde oprit uit te komen als waar ik eerder al was…het was dus een mooi rondje. Toen doorgereden op de I-10, en daar was verderop wederom een afslag naar diezelfde US90; en toen ik die nam, ging het allemaal een stuk beter. Een heel mooi gebied; tussen 2 meren in, met veel swamps, weinig verkeer, enzo. Uiteindelijk ben ik in Moss Point (MS) uitgekomen, alwaar ik overnacht heb.

De volgende dag ben ik van daaruit zo dicht mogelijk langs de kust door Alabama heengereden naar Florida toe; en daar begonnen de stranden echt spierwit te worden, met veel palmbomen, mooi zeegroen water, je kent het beeld wel (of niet, maar dan moet je wachten op m’n foto’s). Bij Panama City Beach ben ik even de auto uitgestapt (eerder waren echt heel veel stranden allemaal private beaches, of was er nou niet echt een handige parkeermogelijkheid bij de strandopgangen) om even de zeelucht op de snuiven. Die was er niet echt, maar er was wel fatsoenlijke branding, en het water was warm! Nouja, relatief warm dan. Dat was wel een interessante gewaarwording. En het is duidelijk geen hoogseizoen meer daar; want de hoeveelheid mensen die ik tegen ben gekomen op het strand is niet bijster groot. Wat prima is, want dan kun je er tenminste fatsoenlijk een stukje langslopen.

Daarna ben ik verder langs de kust blijven rijden, langs oa. Tyndall AFB en Mexico Beach om op een gegeven moment via Port St Joe de punt te ronden en terug omhoog te gaan, en uiteindelijk uit te komen in Tallahassee, Fl. Dat was althans mijn planning, en die heb ik ook wel gehaald, maar het duurde allemaal wat langer dan ik had gehoopt. Ik was natuurlijk de tijdszonegrens weer gepasseerd (wederom zonder ook maar enige aankondiging hiervan), en dus was het meteen een uur later. En de route was duidelijk langer dan ik gedacht had, dus ik heb het laatste stuk in het donker moeten rijden. Dat is jammer, omdat je dan zo weinig ziet, maar aan de andere kant had het ook zeker wel wat. Dat hele laatste stuk van de route (ook voordat het donker werd) was behoorlijk verlaten, en ik was ook tijdenlang de enige op de weg. Een best desolate omgeving, eigenlijk, maar zo mooi! In mijn achteruitkijkspiegel de zon in de zee zien zakken; dat was erg erg mooi. Uiteindelijk was ik rond 20.45 uur in Tallahassee bij een motel aangekomen, heb snel nog wat gesnackt, en toen was het al hard bedtijd.

De volgende dag heb ik via allemaal mooie binnenroutes de weg vanuit Tallahassee naar het huis van DixieChick weten te vinden; maar wat zeer opvallend was: totaal nog geen herfstkleuren onderweg. Wel ontzettend veel bossen, en vrij weinig landbouw. En waar dat dan was, was het 90% katoen. En met van die typische grote ‘boog’-achtige apparaten op het land, maar waar ze nou precies voor dienen, dat zou ik eigenlijk niet weten. Iemand die daar het antwoord op weet?

4 thoughts on “Gulf coast”

  1. Die grote boogndingen: Zijn dan niet van die verrijdbare regenapparaten? Die zie je in Frankrijk in de buurt van Bourdeaux ook.

  2. Hé Wietse,
    Eindelijk weer wat te lezen van je.
    Leuk, maar je laat me wel een beetje schrikken, ook al kan ik het bij het kromme eind hebben.
    Ik lees dat het water warm is. Betekent dat je in zee bent geweest?
    Had je wel een zwembroek bij je?

    Tot later

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *