Ha,

Staande in een bieb in Atlanta even snel wat voortgangsrapportage opleveren :) Ik heb hier precies 13 minuten nog de tijd voor, dus als het onderweg niet meer klopt…jammer dan. Mijn vlucht begon heel voorspoedig. Het inchecken op Schiphol was in een mum van tijd gebeurd (online kon dat niet meer, vanwege het omboeken). Ik kreeg ook nog een prima overzicht mee van de vluchten zoals die nu voor mij ingeplanned stonden. Toen in de rij voor de paspoortcontrole, en daar was ik ook heel snel doorheen. En dan zit je dus met een uur tijd over achter de douane te wachten totdat je naar de gate toe mag. Omdat ik alleen ‘lunch’ zag staan, heb ik nog even wat gegeten, en klaar. Toen op tijd naar de gate gegaan, en daar moet je dan nog door de beveiligingscheck heen. Hier is Nederland weer heerlijk braaf, en krijg je zo’n douanebeambte op je dak die je vraagt of je je tas wel goed in de gaten gehouden hebt, enzovoorts. Zucht. Alsof iemand daar ‘nee’ op zou antwoorden… In het vliegtuig duurde het heel lang voordat de stoel naast me opgevuld werd; al had ik voor mijn gevoel wel iemand rond zien lopen met een boardingpass met het stoelnummer naast me (al wist ik dat niet zeker). Maar die werd ook naar de balie geroepen; en mijn stille hoop kwam uit: ik had opeens 2 stoelen voor mezelf! Heerlijk. Dus nu kon ik zowel uit het raampje kijken als mijn benen kwijt. De vlucht verliep voorspoedig; alleen de ‘waar-zijn-we-nu-informatie’ bleef hangen boven Engeland. Beetje jammer. Ook was er geen personal video, maar moest je naar overhead-schermen staren, Delta was dus duidelijk nog niet zo ver als British Airways vorig jaar. Voor de fanatici: ik vloog beide vluchten met een Boeing 767-300ER. Aankomend bij New York herkende ik natuurlijk allemaal dingen van vorig jaar, zoals Long Island, en in de verte Manhattan, enzovoorts. Erg leuk. Het vliegveld zelf bleek net volgepropt te zijn met 6 a 7 internationale aankomende vluchten tegelijkertijd, en ik had duidelijk pech bij de rij-sectie waar ik in terechtkwam. Anderhalf uur later mocht ik de VS binnen (gelukkig geen gezeur over de visa-waiver die vorig jaar achter was gebleven in mijn paspoort), en kon ik als de sodemieter op zoek naar mijn bagage, deze door de douane heenbrengen (heeft u iets aan te geven? Nee, doorlopen aub), en weer op een bagageband te gooien. De vlucht naar Atlanta verliep ook voorspoedig, het is maar 1u45 min vliegen, en de rest is taxi-tijd. Op JFK heb ik 45 minuten in de ‘wacht’ gestaan om uberhaupt op te mogen stijgen…best apart. Op Atlanta was mijn tas snel boven water, en kon ik de MARTA in naar Peachtree Station, en van daar uit lopend naar mijn hotel.

Ok, mijn tijd is bijna op, de rest volgt later :)