Ha,

De computer die bij de receptie staat doet het inmiddels weer; waardoor ik nu wat meer op mijn gemak het volgende deel van mijn belevenissen op blog kan zetten. Zoals vanochtend al geschreven is de vlucht dus goed gegaan, detail was nog dat we zelfs -te vroeg- aankwamen op Atlanta, waardoor we moesten wachten op een plekje bij onze gate, die was nog bezet. Dat kan ik me met de 80.000.000 mensen per jaar (dat is dus 220.000 per dag!) wel voorstellen, dat dat allemaal heel strak geplanned is. Ook valt heel duidelijk op dat vliegen binnen de US voor de mensen veel gewoner is dan dat het voor ons is om te vliegen. Wat blijkt dus: je mag gewoon eten en drinken meenemen het vliegtuig in, dat wordt zelfs aangemoedigd. Je kunt dat namelijk tussen het boarden en de security-check in gewoon nog veelvuldig kopen; en allemaal ook in een ‘to-go’-variant. Dat moet je op Schiphol niet proberen :) Ook had de dienstdiende hoofdstewardess (of hoe dat ook moge heten) duidelijk een leuk gevoel voor humor (if you want to make compliments, visit www.delta.com. We’re an Orlando-based team. If you want to complain, we’re an SaltaLakeCity-based team); de omroepberichten logen er niet om. Verder was het ook heel duidelijk dat zowel JFK als Atlanta allebei Delta-hubs zijn, er vlogen -veel- Delta-mensen mee met de vlucht die duidelijk niet bij het actieve personeel behoorden. Overigens zaten die ook allemaal economy, en niet business class.

Maar goed, gisteren op een redelijk normale tijd (half 9 – 9 uur, zoiets) opgestaan, en ik zat meteen in het juiste ritme, gelukkig. Dus geen jetlag ofzo te pakken. Toen ben ik eerst langzaam richting het Centennial Olympic Park gelopen; om daar de tour te doen bij CNN. Die vond ik best interessant; je kon ook een blik werpen op de newsroom, en je zag heel leuk hoe de live-presentatie die er op dat moment was op tv terugkwam. Er zit niet eens een glazen wand tussen de presentatiedesk en de redactieruimte daarachter; ze werken met hele specifieke richtmicrofoons waardoor dat dus niet nodig is. En dat schijnt weer goed te zijn voor de betrokkenheid :) Ook doen ze tegenwoordig alles in HD, en is er ondanks dat er 3 camera’s zijn maar 1 cameraman, hij bedient alles op afstand. En het blijkt ook dat er in totaal een hele hoop zenders onder Turner vallen, niet alleen CNN (in alle varianten; inclusief een ‘headline news’), maar ook bijvoorbeeld TBS en Cartoon Network. Die laatste wist ik niet, altijd leuk om te leren. Daarna ben ik even blijven plakken in het Centennial Park; te kijken naar wat daar allemaal gebeurde. Dat was nogal wat: er werd van alles opgebouwd voor een of ander ‘Green Gala’ dat daar ‘s avonds zou plaatsvinden, en op een andere plek was een ‘lunchconcert’ aan de gang, dat ook niet onaardig was. Vrouw op zang, man begeleidend op gitaar, beetje soul-achtig. En toen liep ik langs de fonteinen, en begon daar in ene ook van alles aangekondigd te worden. Wat bleek: elke zoveel minuten volgt daar een fontein-representatie van bepaalde muziekstukken (die je ook hoort), helemaal op de maat en op toonhoogte gematched met de 5 olympische ringen, waar dan water uit kan komen. Erg leuk gedaan. Daarna helemaal de commerciele tour op gegaan: the world of Coca Cola. Ik kan het muziekje nog steeds dromen :-) Op zich erg grappig om het toch eens gezien te hebben, maar de tekst van de Lonely Planet was wel terecht: perhaps the most visited, but most overrated attraction. Wat wel grappig was dat je maar liefst 64 merken en drankjes die ze wereldwijd voeren kon proeven; maar je krijgt er alleen zo’n opgeblazen gevoel van :). Overigens blijkt ook hier duidelijk weer dat de enige echte manier om een cola te serveren in een restaurant is zoals ze dat hier doen: halve-liter glas vol met ijsblokjes kieperen, cola erbij, rietje erin, en klaar. Dan istie echt het lekkerst. Maar sweet tea wint het uiteraard wel; dat moge duidelijk zijn. Daarna ben ik richting Midtown afgereisd, om even lekker op een bankje te gaan zitten in het Piedmont Park. Dat was een heel goed idee. Het park heeft ergens kwa gevoel en gedachte wat weg van Central Park in New York, maar het is duidelijk wel Southern. Ik liep daar om een meer heen, en op een gegeven moment kwam ik bij een soort muziektempeltje op een brug aan, alwaar iemand best aardig zat te gitaarspelen. Varierend van allerlei country-dingen, folk-dingen, maar ook dingen als de Velvet Underground, noem maar op, er kwam van alles voorbij. Erg boeiend om met dat op de achtergrond naar een stel eenden en andere watervogels te staren, zonnetje erbij, heerlijk. Daarna ook nog met de man in gesprek gekomen, en dat was erg leuk. Hij heeft nog allerlei tips gegeven over waar ik wel en niet heen moest gaan, en meer van dat soort dingen. Leuk. Toen meteen maar een eet-tip van hem gaan uitproberen; een tent die ‘Ecco’ heet, ook in Midtown. Erg lekker eten, zoals ze zelf zeiden ‘Europees met een Southern accent’, en dat klopt ook wel. Pasta met pepers, stoofvlees, en meer van dat soort dingen. Enige tegenvaller was de cappucino; die had wel heul erg veel melk. Maar daar doe je dan weer weinig aan. Daarna teruggegaan naar het hotel; ik had wel weer genoeg indrukken opgedaan.

Vanochtend ben ik begonnen met het bezoeken van de public library (omdat gisteravond de computer hier bij de receptie helemaal gaar was), om snel even wat op internet te kunnen doen. Toen via Ellis Street richting het Martin Luther King-memorial gelopen. Daar een erg interessante tour gevolgd door zijn geboortehuis. Wat ik dus bijvoorbeeld niet wist, is dat hij uit een gegoede familie kwam; en helemaal niet arm was zelf; zoals ik altijd dacht. En zo zijn er nog wel meer hele interessante dingen te weten te komen daar. De hele buurt is zo onderhand opgekocht door de National Park Service. De mensen mogen er dan blijven wonen voor de prijs die ze vroeger betaalden; en de NPS renoveert de huizen helemaal naar de tijd waarin MLK opgegroeid is, basically de jaren 30. En dan krijg je hele aparte contrasten; van die grote pickuptrucks geparkeerd voor de deur van een houten shotgun-huis (wat is dat: een huis waarin de kamers allemaal de hele breedte van het huis beslaan, en je van voor naar achter door die kamers kan. Als je dan voor het huis staat, en schiet, dan moet de kogel er aan de achterkant weer uitkomen, en istie door alle kamers heengegaan). Sowieso is alles wat ik aan huizen gezien heb hier enkel en alleen van hout, hout, hout en nog eens hout. Daarna ben ik naar Buckhead gereisd, om naar het Altanta Historic Center te gaan, en dat was ook erg interessant. Ook weer een tour gevolgd, ditmaal een prive-tour omdat ik de enige was op dat tijdstip; door een oude boerderij uit de 19e eeuw. Ook was daar veel interessante informatie te vinden over de Civil War; en wat er met de indianen uit deze regionen gebeurd is, de bijbehorende Trail of Tears, en meer van dat soort dingen. Vervolgens hier in de buurt wat gegeten weer, en ik ga zo lekker smullen van het debat tussen McCain en Obama dat hier uiteraard groots op CNN te zien is, met voor- na- tussen- boven- en onderbeschouwingen.

Morgen is het tijd om te gaan reizen, en dat kan nog heel interessant gaan worden. Wat blijkt namelijk nou: als gevolg van Ike is er nog steeds een behoorlijk tekort aan benzine alhier; met als gevolg grote rijden voor de pomp; en vaak ook gewoon helemaal afgesloten tankstations, omdat het op is. Dat levert nogal verhitte diskussies op, maar als ik het allemaal goed begrepen heb is dit met name een ‘greater Atlanta’-probleem, dus als ik maar ver genoeg wegrij, heb ik er minder last van. De prijs ligt wel duidelijk goed boven de 4 dollar per gallon; maar ja, met deze koers mag ik niet klagen :).

Wat wel heel leuk is om ervaren te hebben hier in de stad is dat deze stad ontzettend autogericht is (alles draait om auto’s, zelfs de kaart van de metro heeft als referentiepunten de interstates opgenomen), maar dan zelf hem zonder auto te bekijken. Dan kom je toch ook in aanraking met een heel andere groep mensen dan dat je normaliter met de auto tegen zou komen. Wat wel opvalt is dat de daklozen hier vrij hardnekkig zijn in hun bedelgedrag; maar een ‘firm no’ doet wonderen, dan druipen ze wel af. Dat doe je na de 1e die je gezien hebt dus al meteen; en heb je er dus geen last van.

Ok, ik geloof dat ik verder op dit moment niet echt veel meer te melden heb, dus ik ga achteroverleunend naar de tv staren.

Speak soon, vanuit een andere plaats, en wellicht ook al wel een andere staat!