Lieve Arjen,

Afgelopen woensdag kwam het verschikkelijke telefoontje van Bob binnen, dat je was overleden. Vol verbijstering en ongeloof voelde ik de grond onder m’n voeten letterlijk wegzakken. Dit kon niet waar zijn, dit -mocht- niet waarzijn. Bovendien, ik had de nacht ervoor nog een mailtje gehad (waarvoor dank; het waren mooie teksten), en de woorden erin bleken gewoon een van je allerlaatste te zijn…
Inmiddels begint het besef dat je er niet meer bent, en ook nooit meer zal zijn, wat meer door te dringen, maar God, wat is dat onvoorstelbaar. Emotioneel wat afgestompt; ik kon gewoon geen goede woorden verzinnen om te uiten wat ik voel doordat je er niet meer bent.
Zoveel als we samen meegemaakt hebben, er vliegen herinneringen aan de hele 13 jaren door mijn hoofd. Zoals daar bijvoorbeeld de eerste keer dat ik je ontmoette. Het was koud, in Friesland, en er werd een Elfstedentocht verreden op 4 januari 1997. KinkFM had net de ‘bomaanslag’ gehad, en ik had met wat andere lieve mensen het fenomeen ‘Redkink’ opgestart, omdat we vonden dat KinkFM altijd zou moeten blijven bestaan. Een strijd die nog lang zou duren, en waar jij je ook altijd ontzettend voor hebt ingezet. Maar goed, ik besloot om de lokatie-uitzending die KinkFM zou gaan doen, te bezoeken, en reisde af naar het hoge noorden. Een raar dorpscafe in het dorpje Jellum, daar zaten jullie. Uitzending was er op dat moment niet, want er was technisch iets niet goed gegaan als ik het me goed herinner, maar de Kink-mensen waren goed herkenbaar in dat oh-zo-typische cafe, ze vielen nogal uit de toon. Ik sprak jullie aan, en toen duidelijk werd dat ik ik was (een van die Redkink-mensen), werd ik zeer warm onthaald, keek je op je horloge (toen was daar nog de tijd op af te lezen), en vroeg je ‘is het al tijd voor bier?’ en bier kwam er. Dat is het begin geweest van vele bezoeken aan Kink, versturen van t-shirts, aanwezig zijn bij je uitzendingen op ‘die andere zender’, veel gin-cola-light, en ontzettend veel prachtige muziek leren kennen. De hoeveelheid platen die jij me wel niet hebt leren kennen is immens, dat zijn er vele vele honderden zoniet duizenden. Varierend van de donkerse X-Rated klanken, tot aan echte rockballads (de mooie), noem het allemaal maar op.
Zoveel als je ook persoonlijk voor me hebt betekend. Ik kwam binnen als een verlegen gup; en je bleef me maar stimuleren, vinden dat ik dat niet hoefde te zijn, en meer van zulks. Ik heb een hoop van al die wijze woorden geleerd, en zie wat er van me geworden is! Dat kon niet zonder jou, en ben ik je zeer, zeer dankbaar voor.
Je hebt me kennis laten maken met het radiovak, in de breedste zin van het woord, en ook weer op geheel eigen wijze. Avond aan avond zaten we daar, danweer met ProTools bezig (waar je me stoomcursus in gaf), instellingen van de processing, muzieksamenstelling (al die grote Selector-verbouwingen), je besprak programmaschema’s met me, en zelfs presentatie wilde je me graag laten doen. Je geloofde zo in me dat je vond dat ik eigen uren op de zender kreeg, diep in de nacht (LMNTL). Een grotere eer kon je me niet doen. Ook toetste je altijd heel erg veel ideeen aan me, besprak je diverse crises, we deelden lief en leed met elkaar.
We hebben zelfs nog een mooie reis samen gemaakt, naar het zuiden van Frankrijk (Montpellier, La Grande Motte) om vervolgens obscure boek- en platenwinkels in Parijs onveilig te maken. Alleen was ook daar het einde nootlottig voor je; dat zal ik nooit vergeten.
Toen ik bij Kink wegging is het contact een tijdje wat minder geweest, maar dat kwam later weer meer dan goed. De avonden in de kroeg, vaak voortgezet bij je thuis, zal ik altijd blijven koesteren. Discussies over internet, filosofie, politiek, de klassieken, je kan het zo gek niet bedenken of we voerden ze wel. Ik zal ze nooit meer met je kunnen voeren, en dat doet me oprecht pijn.

Je laat een groot gapend gat achter, voor iedereen om je heen. Ik zal je ontzettend missen, jongen. Maar gelukkig zal je ook altijd bij ons blijven. In de talloze herinneringen, in je zender, je muziek, je twitter-archieven, je taalgebruik (denk aan woorden als ‘goegemeente’ en ‘bollocks’, die zijn onlosmakelijk met je verbonden), je hele zijn.

Morgen nemen we met z’n allen afscheid van je, ik hoop dat je op een of andere manier meekrijgt hoeveel mensen er wel niet gaan komen. Busladingen vol; en dat verdien je! Je was een uniek persoon, een tweede van jouw soort ben ik nooit tegengekomen, en dat zegt veel over je.

Op dit moment ben ik aan het genieten van Bob’s tribute naar jou in X-Rated, en dat geeft heel veel troost. Tranen vloeien rijkelijk, maar zo moet een eerbetoon aan jou zijn…en niet anders.

Vaarwel, lieve Arjen.