Ha,

Zoals beloofd: vandaag een nieuwe blogpost! Ik ben echter bang dat de beloofde foto’s niet toegevoegd kunnen worden, want mijn laptopbatterij begint het aardig zwaar te krijgen, omdat het conversie-apparaat (dat ik al 5 jaar heb ofzo) het klaarblijkelijk begeven heeft. Er rammelt binnenin ook iets, dus dat is vast een veeg teken… dat betekent dus op zoek naar een tool om dat te vervangen. Iemand overigens enig idee waar ik zo’n conversie-stekker kan krijgen? (hoeft geen voltage om te bouwen, enkel een europese randaardestekker om te bouwen naar een USA-formaat).

Goed, dan het vervolg van mijn reis. We spreken inmiddels 1 september, en ik besloot dat ik het Museum of Flight wel eens met een bezoekje wilde vereren. Dat leverde meteen een interessante uitdaging op: het ontdekken van de werking van het lokale bussysteem in de wijde omgeving van Seattle. Want: het Museum of Flight is enkel met de bus (en de auto uiteraard) te bereiken. Eerst maar eens op goed gelukt een stuk de goede kant op gereis met de Monorail, en een stukje bushoppen in de zogenaamde ‘Ride Free Zone’. (Gratis reizen had ik snel door). Vervolgens echt net de bus die ik moest hebben voor m’n neus weg zien rijden, dus dat betekende gewoon strak een half uur wachten. Vervolgens had je de interessante contructie ‘Pay as you leave’. Oftewel: pas betalen bij het verlaten van de bus. Er was ook iets als een ORCA-kaart mogelijk, dat is in feite een OV-chip-kaart-achtig systeem, wat ik er zo van zag. Maar dan wel slim opgezet. Het museum zelf begon met een bezoek aan de Concorde, en dat is toch wel redelijk indrukwekkend. Ik zou er dus nooit mee gaan vliegen, want ik kan niet rechtop staan in het ding! Daar zou ik geen 8 tot 9000 dollar voor overhebben. Verder wel comfortabele stoelen, maar het blijft een beetje proppen. Nuja, je hoeft er tussen New York en Heathrow ook maar 3 uur in te zitten ongeveer, dus dan mag het allemaal wat minder luxe. Daarna weer een Air Force One ingestapt (volgens mij heb ik die op de Robins AFB museum ook al gezien, maar er waren er 3 van), en dat is gewoon lekker luxe. Vervolgens staan er nog een hele serie Boeing’s, van de eerste 747 tot en met exemplaren van andere series (727, 737, 707, etc). In de hallen ook veel aandacht voor het ontstaan van Boeing, en hoe dat allemaal gelopen is. Verder ook veel aandacht voor WOI en WOII, en stond er nog een Lockheed M71-blackbird (sterk lijkend op de SR71). Topsnelheid van die vliegtuigen is nog steeds officieel classified information, maar Mach3 halen ze met 2 vingers in de neus. Al met al een best boeiend middagje. Daarna ben ik naar Pioneer Square gegaan, om een zogenaamde Undergroudn Seattle-tour te volgen. Die was ontzettend interessant, en handelde over het ontstaan van Seattle, vroegere namen (die ik alweer kwijt ben, maar New York was er een van, en daarna een hele domme), en vooral het feit dat de stad continu overstroomde. Na een grote brand in 1889 hebben ze het goed opnieuw aangepakt, en heel lomp de straten op een ‘etage’ hoger aangelegd.

Hmm. Mijn batterij is nu echt leeg. Ik publiceer dit vast, en als ik meer hoop op batterij heb, laat ik weer van me horen! (En intussen is mijn Twitter een stuk meer bij met waar ik nu ben, dan dit blog, helaas…)