Ha,

Zoals beloofd in mijn hele korte laatste blogpost is het de hoogste tijd voor een nieuw verhaal! Deze post gaat over de 2 dagen durende rit van Memphis naar New Orleans; want ik had besloten naar het diepe zuiden af te reizen, langs de Mississippi. Het vertrek uit Memphis verliep gesmeerd, ik had wel besloten om niet via de grote interstate te rijden, maar om een wat ‘lokalere’ weg te nemen. Dat betekent natuurlijk dat je eerst nog een hele tijd langs allemaal stripmalls en benzinestations, McDonalds, Wendy’s, Arby’s, Starbucks, IHOP, Chilli’s, Applebee’s, en ga zo maar door rijdt. Alle zijstraten die je dan zou kunnen nemen, zijn allemaal weer voorzien van meer zijstraten en huizen en dergelijke; er gaan vaak complete wijken achter schuil. Overigens ook vrijwel allemaal vrijstaande huizen met een eigen tuintje en oprit; al klinkt dat groter dan dat het in werkelijkheid is.

De weg die ik nam was in feite toch niet zo heel erg lokaal: het bleek gewoon een 4baansweg (2 rijstroken naar het zuiden, 2 naar het noorden); waar je, toen ik de staatsgrens tussen Tennessee en Mississippi gewoon 65 mph mocht rijden. Dat doet me meteen denken aan een zijsprong die ik wilde maken: het rijden in de USA. Het is er totaal anders dan in Nederland/Europa; maar het heeft z’n charme wel, vind ik. Er zijn wel een paar bijzondere verschillen te noemen, namelijk:
– de turn on red. Dat is dat als je bij een verkeerslicht aankomt, en je rechtsaf wilt, en er is geen andere verkeersstroom die in de weg zit, dat je na een full stop gewoon door rood rechtsaf mag slaan. Vaak wordt dit ook gefaciliteerd met eigen rijstroken enzo, of soms wordt je zelfs buiten het verkeerslicht omgeleid;
– de 2/3/4/all-way stop. In Nederland is het zo geregeld dat als je op een kruising aankomt waar geen voorrang geregeld is, dat rechts voorrang heeft. Zoiets bestaat hier niet. In plaats daarvan staat er vanuit elke richting een stopbord; en wordt je geacht te stoppen. Kom je met meerdere auto’s aan, dan mag degene die als eerste gestopt is als eerste de kruising oversteken. Eigenlijk best overzichtelijk;
– rotonde’s? Wat zijn dat? Ik heb er in totaal 1 gezien, en dat zag er heel raar uit. Een hoop haaietand-voorrangsborden enzo, het was een verwarrende toestand. Vond iedereen, denk ik daar :);
– verkeersdrempels zijn er, maar een heel stuk minder. Waar je in Nederland continu door elkaar geschud wordt; valt dat hier wel mee;
– keep your lane, of ook wel te interpreteren als: rechts inhalen mag gewoon. Dat betekent dat als je op de snelweg rijdt, en die dingen zijn soms best breed, dat het geen enkel probleem is als jij rechts rijdt, en op de strook links van je is iemand aan het sukkelen, dat je dan gewoon door kunt rijden, zonder dat je er aan de andere kant omheen mag;
– maximumsnelheden zijn altijd aangegeven. Nouja, dat kan op zich wel iets beter, maar op zich is dat wel waar je vanuit moet gaan. Sommige staten hebben bij binnenkomst een bord staan waarop aangegeven is dat je 55 mph mag, tenzij anders aangegeven, maar ook dan staan er vaak regelmatig borden langs de kant van de weg met de op dat moment maximum snelheid. 55 is overigens niet het hoogste getal dat ik ooit gezien heb; ik meen dat ik in Arizona ooit 75 mph gezien heb. In de gebieden waar ik nu gereden heb is 70 mph het hoogst ‘toegestane’ op de interstates. Dat betekent in de praktijk dat veel mensen harder rijden. Flitspalen zijn er niet, wel politieauto’s die je met zo’n radarding meten, en je dan met veel geluids- en lichtgeweld aan de kant zetten. Dat is mij overigens nog nooit gebeurd, en heb het ook nog niet zien gebeuren. Ik heb ze wel langs de kant van de weg zien staan, dat wel;
– echte uitvoegstroken bestaan niet; als je een afslag wilt nemen, dan is het meteen van de weg af, zeg maar. Invoegen heb je wel iets langer de tijd voor, maar die stroken zijn gemiddeld duidelijk korter dan in Nederland;
– je moet kunnen lezen om te kunnen rijden. Er zijn bijna geen verkeersborden waar geen tekst op staat. Denk aan ‘speed limit’ (spreekt voor zich), ‘only’ (bij een pijl die aangeeft dat een rijstrook alleen is om rechts/links/rechtdoor/combinatie te mogen), ‘stop’ (helder), ‘yield’ (ons haaietandenbord), ‘low or soft shoulder’ (wat is het nou?), ‘bridge may ice in winter’ (uhuh), ‘bridge may ice in cold weather’ (al een stuk dichter bij de waarheid, maar kom op, het vriest hier niet), ‘reduced speed ahead’ (om aan te geven dat je zo af mag remmen), ‘speed zone ahead’ (als iemand het verschil met de vorige weet…), ‘school bus stop ahead’, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Verder nog borden met alleen symbolen, die je dan moet interpreteren als ‘pas op, overstekende brandweerwagens/schildpadden/beren/alligators/golfkarretjes/voetgangers’. En de altijd lastige ‘school zones’, waar je, als je de kleine lettertjes op het onderbord goed leest, opeens af moet remmen gedurdende een bepaalde tijd/als er lampen knipperen/als er kinderen in de buurt zijn/vul zelf maar een conditie in’. Ook alle borden om werkzaamheden aan te geven staan vol met teksten als ‘road work ahead’, ‘flagger ahead’, ‘mowing’, ‘speeding fines are doubled when workers are present’, en ga zo maar door;
– vrachtwagens mogen (en kunnen) vaak net zo hard als auto’s. Meest extreme voorbeeld dat ik gezien heb is een enorme vrachtwagen die een motorrijder inhaalt;
– er gaan heel wat banden in rook op op de weg; als je kijkt naar de enorme hoeveelheid kapotgereden banden er op en langs de weg liggen. Meestal liggen ze op de vluchtstrook, of precies tussen de rijstroken in, maar soms komt het voor dat er net midden op je pad een stuk rubber ligt, en dat is dus even goed sturen bij het passeren van zo’n stuk. Ik heb onderweg bij een aanhanger achter een auto een van de banden kapot zien gaan, dat rookt en stinkt behoorlijk kan ik je vertellen;
– naast rubber is er ook ontzettend veel ‘roadkill’ te vinden langs en op de weg. Dat varieert van allerlei soorten eekhoorns tot en met grote honden. Ook heb ik veel van die beesten gezien met 4 poten, een staart, en een gelaagd schild op hun rug. Kan even niet op de naam komen van die beesten;
– het gebruik van de richtingaanwijzer is voor veel automobilisten hier volkomen optioneel. Gewoon van rijstrook wisselen, of de bocht om gaan, kan natuurlijk ook;
– spiegels kijken is ook optioneel. Je ziet dus wel eens mensen heel dicht bij elkaar komen, om dat vervolgens net op tijd te merken;
Wat dat betreft moet je dus goed uit je doppen kijken hier, maar aan de andere kant heb je ook wegen waar je niets of niemand tegenkomt, de cruisecontrol aan kunt hebben staan, je stuur los kunt laten, en gewoon immer geradeaus kunt gaan.

Maar goed, dat was dus even een zijsprong in mijn verhaal. Ik was onderweg naar New Orleans, maar besloot dat in 2 dagen te gaan doen. De eerste dag ben ik vanuit Memphis naar Vicksburg gereden, dat ongeveer halverwege ligt. Om nog even een extra staat mee te pakken ben ik onderweg bij Greenville nog even de Mississippi overgestoken, om op die manier nog even een paar mijl in Arkansas gereden te hebben; kan ik toch weer een staat wegstrepen :)

Daarover gesproken: hier ben ik tot nu toe geweest, en wanneer, in chronologische volgorde:
– New York (1999 vanuit Canada; 2007, 2008 alleen vliegveld)
– Kentucky (2005; alleen vliegveld)
– California (2005)
– Nevada (2005)
– Arizona (2005)
– Pennsylvania (2007; op 1 dag doorheengereden)
– Maryland (2007; op dezelfe dag doorheengereden)
– West Virginia (2007, idem)
– Virginia (2007)
– Tennessee (2007 + 2008)
– North Carolina (2007 + 2008 heel even geweest)
– South Carolina (2007)
– Georgia (2007 + 2008)
– Mississippi (2008)
– Arkansas (2008; op 1 dag)
– Louisiana (2008)
– Alabama (2008; op 1 dag)
– Florida (2008)

Toch alweer 19 staten. Het schiet op :)

Maar goed, ik blijf afdwalen. Vanuit Arkansas naar het zuiden doorgereden, om in Louisiana uit te komen. Wat meteen opvalt is dat het grote bord langs de weg, je begroet in het Frans. Verder viel op dat de kwaliteit van het wegdek met grote sprongen achteruit gegaan was; iets dat in de hele staat wel heel duidelijk het geval was. Louisiana is ook een van de armste staten; wellicht dat dat meespeelt. Toen bij Vicksburg weer de rivier overgegaan (het grappige is dat de bruggen over de Mississippi er overal ongeveer hetzelfde uitzien), en daar op zoek gegaan naar een motel. Toen dat geregeld was ben ik nog de stad rondgereden en wat gegeten, daar was namelijk een best boeiende ‘Scenic Drive’ te doen door het historische downtown-gebied, en langs allemaal Civil War-lokaties.

De volgende dag vertrokken om weer verder door te rijden naar het zuiden; om uiteindelijk via een omweg om Baton Rouge heen in New Orleans uit te komen. De route die ik volgde ook allemaal moeras-gebieden, waar je helaas vanaf de weg weinig van ziet. Wel was daar al duidelijk te zien wat orkanen voor schade kunnen berokkenen, het was 1 van de gebieden die natuurlijk recentelijk door Gustav geraakt is. Overal langs de weg grote hopen met tuinafval (stukgezaagde bomen, etcetera), maar ook stapels met matrassen, bedden, televisies, etcetera. Netjes gescheiden; zodat het allemaal opgehaald kon worden. Verderop heb ik ook wel vrachtwagens gezien die begonnen waren om deze puinhopen op te halen, maar het is een forse klus. Verder zie je nog heel veel ramen dichtgetimmerd, en grote stukken plastic op de daken, om weggewaaide dakdelen enzo op te kunnen vangen. Uiteindelijk ben ik dwars door de stad heengereden op weg naar het motel dat ik uitgekozen had; en dat is wel mooi. De interstate ligt daar op een heel groot en lang viaduct; en op die manier heb je een heel mooi beeld van hoe het er allemaal uitziet. Dat varieert van het zakencentrum met de wolkenkrabbers tot en met de diverse wijken; sommige weer helemaal pico bello in orde, maar vanaf de weg kun je ook gebieden zien liggen waar grote hekken omheen staan, de huizen half ingestort zijn, ramen half dichtgetimmerd, afbladderende verf, echt verschrikkelijk. Het is dan ook wel pijnlijk duidelijk waar voor Katrina rijk en arm woonden. Meer in het volgende blog over de stad zelf.

(edit: ik heb natuurlijk die beroemde weg gereden tijdens deze rit; dus vond ik deze titelwijziging wel toepasselijk :-))