Hoi,

Het is hier nog dinsdag (bij jullie woensdag), ik ben nog wakker (het is pas 2300 uur), dus de hoogste tijd om jullie te voorzien van wat eerste belevenissen en ervaringen! Als eerste bevalt het hier ontzettend goed. Ik heb het erg naar mijn zin, en geniet met volle teugen.

De reis naar Schiphol begon maandag meteen al best goed; ondanks het vroege opstaan. De bus om 7 uur ging strak op tijd, en door de omleidingen die-ie moet volgen, was het uiteindelijk zo dat-ie eerder op het station was dan zou moeten. Nuja, genoeg tijd om een ontbijtje te regelen. De trein was behoorlijk vol, maar reed verder prima op tijd. Op Schiphol ging het redelijk, maar omdat Delta sterk samenwerkt met KLM zit je dus op Schiphol aan KLM-druktes vast, helaas. Nuja, tas afgegeven, de paspoortcontrole door. Toen nog even snel wat drinken gehaald, en dan moet je op Schiphol bij de gate pas door een security-check heen (als je niet in Schengen-gebied zit). Waarom dat precies is snap ik niet helemaal (het is veel makkelijker om dat, net zoals op de rest van de wereld, bij de ingang te doen), maar goed. Toen ik bij de gate aankwam stond er al een aardige rij, en ze waren inderdaad behoorlijk vroeg met boarden. Dat ging precies goed, en ik zat dus al om 09.45 uur in het vliegtuig. In de veronderstelling dat we dan ook wel op tijd zouden vertrekken, maar niets was minder waar. Uiteindelijk om 10.25 ofzo pas van de gate weggegaan, en dan moet je dus nog 700km taxien naar de polderbaan. De start was wat bumpy (harde wind), de rest van de vlucht ging behoorlijk smooth. Via Schotland, net onder IJsland langs, Groenland, en heeeel veeel Canada. Uiteindelijk vlak voor Seattle kon je wat zien uit het raampje, maar daar zaten gelukkig wel besneeuwde bergtoppen bij. Onderweg ietsjes uitgerust, beetje geslapen, en onder andere wat comedy zitten kijken, en ‘The Joneses’. Een mjahmjah-film. De paspoortcontrole ging heel snel, tegenwoordig hoef je ook geen I94-W formulier meer in te vullen in het vliegtuig, alles wordt met de ESTA afgehandeld van te voren. Dat scheelt dus nietjes in je paspoort. Wel kwam er een mooie stempel bij, zelfs netjes op dezelfde pagina als in januari. Het vliegveld bleek stiekem toch wat groter dan ik dacht; er was zelfs een metrootje om de diverse terminals aan elkaar te knopen, net als in Atlanta. Vele vluchten vanuit Azie en Alaska komen hier aan, en ook nog wat ‘ander gespuis’. Na ons kwam een Japanse vlucht binnen, zo viel duidelijk op; ook door de Japanse omroepberichten waar mensen zonder greencard zich moesten melden. Eenmaal buiten alle controles nog even wat gegeten, want het was inmiddels lunchtijd, en je moet toch proberen je schema vast wat om te schakelen. Overigens is er prima gratis wifi op het vliegveld! Dat was het begin van het vele vele gratis en open wifi dat je hier in de stad kan vinden, erg handig als je nog wat op wilt zoeken onderweg. Wat dat betreft is deze vakantie duidelijk anders dan vorigen, nu ik een iPhone heb, en m’n laptop ook nog eens meegesleept heb. Gemakt dient de mens. Toen het trammetje (Link Light Rail, zoals het heet, maar het is gewoon een tram) genoemen naar het eindpunt in downtown Seattle, en van daaruit bleek het het makkelijkst om met de befaamde monorail naar het Seattle Center te gaan, wat ik enkel hoefde over te steken om bij het hotel uit te komen. Inchecken ging heel snel en simpel, ik heb een kamer op de 2e etage (lees: 1 trap omhoog). Na daar wat gerust en bijgekomen te zijn besloten de Space Needle te gaan bestijgen, omdat de weersvooruitzichten voor dinsdag en woensdag vol met regen zaten, en het toch wel fijn is om wat uitzicht te hebben als je bovenop staat. Je kunt dan een ticket kopen waarmee je voor weinig extra 2x omhoog mag, 1x bij daglicht en 1x bij nacht. Dat heb ik dus maar gedaan. Het uitzicht van bovenaf was erg erg mooi (zie de foto’s), en ook handig om te zien van bovenaf dat er een seven-eleven in de buurt zat om even wat boodschapjes te kunnen halen. Vervolgens nog wat gesnackt (veel zin in eten had ik niet meer, maar iets moest toch wel), en toen het donker was weer omhoog gegaan. Dat was tevens een mooie stok achter de deur om wakker te blijven, want dat begon langzaam maar zeker wel een issue te worden. Aan alle kanten zien je groen, water, bergen, noem maar op. Het geeft een erg mooi overzicht van de uitgestrektheid van de stad, die toch best groot genoemd mag worden. De stad zelf heeft 600.000 inwoners, maar de county (inclusief voorsteden enzo) zit toch op 3.2 miljoen, wat best een hoop mensen zijn. Verder vlogen er continu helicopters in de lucht, van de lokale nieuwszenders. Dan gebeurt er dus genoeg om er een helicopter voor rond te laten vliegen!

Het valt me op dat ik zo snel gewend ben aan de gang van zaken hier, en me steeds minder verbaas over zaken. Dat is natuurlijk tweeledig: ik kijk niet meer op van rijden gekleurde krantenverkoop-standaarden, het verkeer, etcetera. En aan de andere kant klopt het beeld ook wel een beetje dat Seattle behoorlijk Europees over kan komen. Je hebt gewone winkelstraten en meer van zulks, maar uiteraard ook gewoon wolkenkrabbers, rare lege plaatsen die hier allang opgevuld zouden zijn, vele vele parkeergarages, brede straten, etcetera. Het voelt hier ook enorm veilig op straat, het straalt allemaal erg gemoedelijk uit. Er zijn ook amper daklozen te vinden hier (je hebt ze natuurlijk wel, maar ik kom er minder tegen dan in Amsterdam). Er wordt relatief veel gefietst, er zit zelfs op elke bus (zowel trolley, als diesel, als diesel+hybride, om elektrisch in de tramtunnel te mogen rijden) een fietsenhouder. Ook in de tram waren speciale fiets-punten aangebracht, net als bijvoorbeeld de Amsterdamse metro. Alleen was het hier slimmer gedaan: je fiets hangt in een beugel, in plaats van dat-ie normaal staat, en neemt derhalve veel minder ruimte in.

Vandaag begon regenachtig, maar de voorspellingen zijn wel aangepast dat het alleen vandaag regen zou zijn. Dat is prettig, want dan is het morgen weer droog; maar sowieso is het voor de orkaan Earl ook fijn dat het lagedrukgebied dat hier zat nu snel naar het oosten trekt, want dat duwt de orkaan verder de oceaan op, en dat is voor iedereen een goed idee, volgens mij. Toen naar het EMP (Experience Music Project) gegaan, dat samen met het SFM (Science Fiction Museum) en een erg merkwaardig gebouw zit. Daar ben ik vele uren binnengebleven, besteed aan de muzikale historie van de hele Northwest, met veel aandacht uiteraard voor de grunge-periode, Jimi Hendrix (die er opgegroeid is), etcetera. In de hal was ook een heel bijzonder kunstwerk, gemaakt uit vele, vele gitaren te zien, aan elkaar geknoopt, en van een groot gedeelte 1 snaar via moeilijke constructies geactiveerd, zodat het geheel samen ook nog eens geluid maakte. Erg apart. Het Science Fiction Musuem zit erbij, zoals gezegd, en daar heb je ook meteen toegang toe, dus daar nog even snel doorheen gelopen, maar dat vond ik een stuk minder interessant. Uiteindelijk was het al tegen 4-en dat ik naar buiten liep, kun je nagaan hoe lang ik er geweest ben! Daarna naar de waterkant gelopen, en van daaruit rondgestruind door de stad. Het is enorm heuvelig (vergelijkbaar met San Fransisco), en ik heb veel gezien, financial district, Pioneer Square, Pike Market, etcetera. Morgen ongetwijfeld spierpijn van al het geklim! Een heerlijk stuk superverse zalm gegeten aan een pier aan de waterkant, erg erg lekker. Op die Pike Market zat ook de eerste Starbucks, dus daar ben ik maar even naartoe gegaan; en nog een mooi souvenir gekocht (een mok :)). Daar zit ook een visboer, waar het verkopen van vis tot een ware circusact is vervolmaakt. Aan de buitenkant staan mannen de vis te verkopen, waarbij de vis tussen allemaal ijs ligt. Niet alleen vis, maar ook krabben enzo, overigens. Seafood in de breedste zin van het woord. En als iemand dan wat besteld, dan wordt zo’n vis opgepakt, en gegooid naar iemand achter, die het met inpakpapier en al opvangt. Zo schrijvend klinkt het suf, maar het was erg geestig alemaal. Uiteindelijk weer terug naar het hotel gelopen; waar ik dit nu bij elkaar getiept heb.

Wat linkjes:
Seattle Monorail
Pioneer Square
Seattle Center
Space Needle
Experience Music Project / Science Fiction Museum

En tot slot een linkje maar de foto’s tot nu toe. Bijschriften en lokaties volgen, maar het is nu slaaptijd, dus dat komt later.
Foto’s