De volgende ochtend was het alweer tijd om te vertrekken vanaf deze heerlijke afgezonderde lokatie, en het Denali View Chalet gedag te zeggen. Dat betekende dus spullen pakken; en weer met al onze spullen de tocht terug naar de auto maken. Omdat niet al het afval e.d. in 1x meekon, had Jay de vorige dag al “even” heen-en-weer gelopen om spullen te droppen en vers eten te halen. Daar draaide-ie z’n hand niet voor om, want hij deed het in een behoorlijke recordtijd. We troffen verderop in een wat opener plek nog een paar elanden aan, maar die schrokken van ons en zijn dus snel ervandoor gegaan. De mensen achteraan de groep hebben ze dus helaas niet meer kunnen zien, toch zonde!

De groep heeft gemiddeld genomen een aardige conditie (dat is wel eens minder geweest, zo werd ons verteld), en we waren dus lekker op tijd bij de auto. Daar mochten we eerst weer het stuk onverharde weg terug naar de “grote” weg. Toen hebben we koers gezet verder naar het noorden, waar we op een grote parkeerplaats (Denali View South) de lunch hebben geprepareerd. Omdat het -de- weg is naar Denali National Park toe is, tref je daar dus opeens weer een hoop meer mensen aan, en duidelijk ook mensen die het niet gewoon zijn om in tenten zo’n tocht te maken, maar alles lekker vanuit de auto doen. Moet je nagaan hoe ik daar nu over denk, terwijl ik een jaar eerder ook zo’n persoon was: alles vanuit de auto regelen, maar wel waar mogelijk zoveel mogelijk ging wandelen. Het uitzicht overigens vanaf deze lokatie was weer adembenemend; een hele dreigende groep bergen was goed zichtbaar.

Van daaruit reden we door naar het park zelf; want we waren behoorlijk op tijd. In het Visitors Center konden we een mooie film zien over het hoe en waarom van het park; erg erg mooi allemaal. Wat dan wel weer typisch is: de gidsen mogen absoluut niet gidsen binnen het park; en zelfs dus ook niet mee met het kijken van de film. Heel apart. Dat gaf ze overigens wel weer de gelegenheid om nog een boodschap te regelen en meer van zulks. Op de achtergrond is het begeleiden van zo’n reis duidelijk nog een hoop last-minute geregel, afstemmen wanneer welke activiteit uitgevoerd kan worden, etcetera. Door dit soort constructies konden ze dergelijke zaken allemaal regelen zonder er ons mee te vermoeien, netjes geregeld!

Daarna zijn we een klein stukje terug gereden naar het gehucht (veel meer is het niet) Carlo Creek. Daar was een camping (niet als zodanig bekend; ze accepteren alleen nog maar groepen die ze kennen, om geen gedonder te krijgen), voorzien van alle gemakken. Er stonden zelfs stroompaaltjes bij de diverse plaatsen. Gelukkig werkten die allemaal niet, anders was onze schok te groot geweest. Het sanitair en andere voorzieningen hier waren verder perfect geregeld; heerlijke douches, goede plekken om je tent neer te zetten (onder een groot afdakje, zelfs), dus er werden al snel waslijnen enzo gespannen om hier even goed gebruik van te maken.

Het eten was uiteraard weer als vanouds lekker en gezond; en we mochten direct na het eten alvast een lunchpakket voor de volgende ochtend klaarmaken, want de wekker zou om 5 uur ‘s ochtends alweer gaan voor de excursie Denali in, de volgende dag. Ook hebben we nog een hele korte wandeling naar de ander kant van het terein gemaakt (dat mocht absoluut niet alleen; voor je het weet zou je een beet tegen kunnen komen) om het werk van een aantal bevers te aanschouwen. Dat was best mooi. De avond brachten we verder door onder het genot van wederom een kampvuur, een wijntje erbij, en het leven was goed. We gingen gezien het feit dat we midden in de nacht moesten opstaan wel op tijd slapen.

De route van vandaag:

View Alaska avontuur – deel 9 in a larger map