Ha,
Vandaag de hele dag doorgebracht in Memphis, waar ik allemaal musea en aanverwanten bezocht heb. Het begon met het Stax-museum, gevestigd op de plaats waar ooit de fameuze opnamestudio’s waren, waar alle grote (en kleine) Stax-artiesten hun soul-songs op hebben genomen. Erg veel boeiende informatie over het reilen en zeilen van dit label, hoe het ontstaan is, hoe het ten onder gegaan is, welke artiesten er allemaal op gezeten hebben, etcetera.
Met name de ondergang is een heel triest verhaal, eigenlijk. Eerst was er in ’68 een grote tegenslag toen er 3 vreselijke dingen tegelijkertijd gebeurden: bij het ongedaan maken van een deal met Atlantic Records bleek dat er in het contract kleine letters stonden die zorgden dat alle rechten op alle opnames bij Atlantic bleven, en er was dus geen backcatalogue. Als tweede stortte Otis Reddings vliegtuig neer, zodat hij en 4 andere Stax-artiesten tragisch verongelukten, en tot slot was dat ook het jaar waarin Dr. Martin Luther King Jr. vermoord werd, op een plek waar veel van de Stax-artiesten ook verbleven. Zo gemengd van cultuur als Stax was, dat kon toen niet meer, de sfeer in het rassenconflict was nogal veranderd. Later in de jaren 70 is het weer goedgekomen, en heeft bijvoorbeeld een Isaac Hayes behoorlijk wat geld binnengehaald. Zoveel zelfs dat die ook met een auto flink gepimpt met goud rond mocht rijden. Die stond er dan ook; maar helaas, geen foto’s. Dat mocht niet :) Halverwege de jaren 70 bleek de distributiedeal die ze met CBS afgesloten hadden toch opeens vanuit de CBS-kant diskutabel; en stopte de geldstroom, ondanks de nummer 1 hits die binnen bleven stromen. Zoveel zelfs dat de boel uiteindelijk volledig bankroet gegaan is. Het gebouw is uiteindelijk eind jaren 80 gesloopt (het was verlaten, en stond op instorten), maar na vele protesten en acties is er eerst een landmark gekomen, en nu dan een echt museum. Speciale highlights waren er verder over Otis Redding en Ray Charles; niet de kleinste namen natuurlijk. Kortom, hier was ik zomaar een paar uur kwijt om van dit prachtwerk te genieten.
Daarna doorgereden (je kon ook weer de shuttle nemen, maar het parkeren was gratis op deze lokaties, en dan is zelf benzine verstoken toch wel zo prettig, kwa flexibiliteit) naar de beroemde Sun Studio’s. Deze zijn nog helemaal authentiek; en ook de (oude) aanwezige opnameapparatuur werkt gewoon nog. Je kan er dan ook, als je zou willen, zelf dingen opnemen. En de tourguide z’n band heeft er ook een CD opgenomen, hij kon niet nalaten dat even goed te pluggen :-) Grote namen die onder andere daar hun CD’s hebben opgenomen zijn natuurlijk Elvis Presley, Johnny Cash, Carl Perkins, maar ook bijvoorbeeld U2 heeft 3 nummers van het album Rattle and Hum opgenomen aldaar. Erg boeiend om te zien hoe de wandbekleding op de foto’s overeenkomt met de wandbekleding zoals die er nu nog steeds is.
Toen was het tijd voor een frisse neus, en ben ik met de monorail naar Mud Island gegaan, een eiland in de Mississippi. Daar was ook nog weer een museumpje over de geschiedenis van de rivier, maar dat was niet zo heel erg boeiend. Wel heerlijk om op een bankje onderuitgezakt naar de rivier en uiteindelijk de zonsondergang te staren. Toen lekker gegeten (een of andere wrap met van alles erin; en daarna een chocolade-toetje waar ik behoorlijk vol van zit :-)), en nu tijd om in het motel de rit van morgen voor te bereiden (waar ga ik langs; enzo). Want morgen is het tijd om af te zakken naar het zuiden; we zullen zien hoever ik kom.
En als altijd: reageren mag best, ik bijt niet :) Ik ben wel benieuwd wie dit allemaal lezen, namelijk.
